zondag 30 april 2017

Koningsdag en nog veel meer...


Wat leuk, om te zien dat de Buienradar helemaal in stemming was voor deze 
extra feestelijke Koningsdag.
Een snelle ronde door de stad en toen naar huis om weer warm te worden.

In de samenvatting van Koningsdag in Tilburg viel me
een bijzonder moment op:
twee mannen, telgen uit een oude textielgeslacht,
hadden langs de route zitten breien.
Het leken me lange, oranje sjaals toe -
het begin was machinaal gebreid,
vertelden ze. Zij hadden die dag verder gewerkt -
duidelijk te zien, want het zag er totaal anders uit
dan de tricotsteek van het begin.
Het bijzonder moment was, dat Maxima het breiwerk overpakte:
de manier, waarop zij steken even heen en weer schoof 
en de draad over de vinger nam -
dié kan breien, dacht ik toen...
Deze foto vond ik bij Blijdatikbrei
zij heeft het zelfde gedachte als ik.




Intussen hebben we een logeerpartijtje achter de rug;
de kleinzoons kwamen het nieuwe logeerbed inwijden.
En dan iets leuks bedenken voor die stoere mannen:
een bezoekje aan het Modelspoormuseum in Sneek
bleek een schot in de roos;
Tot en met vandaag is er het Festijn van Bouwsteentjes
met veel moois te zien:



en als topper een kathedraal,
waar een jaar aan gebouwd is.





Hier hebben we toch de meeste tijd doorgebracht,
als die emplacementen... zoveel te zien!
En bij een paar kun je op  knoppen drukken, dat gaat er weer een trein rijden,
verdwijnen in tunnels en komen tevoorschijn op een ander niveau..



Er staat een grote treinbaan van de schrijver Baantjer,
die een grote liefhebber van modelspoor was.


En gisteren moest er weer gewerkt worden,
en wat ontdekten we boven het water?
Deze moeder Duif heeft een hele veilige plek voor haar jong gevonden..


Als het nu maar niet te water raakt, bij de vliegoefeningen...

o ja,
er zijn ook weer een paar nieuwe apen geboren in de flat


Hoera!

maandag 24 april 2017

Boekentip - De Geheimzinnige tuin



Afgelopen weekeinde las ik het nieuwste boek van Sarah Jio,

Het is een boeiend verhaal, waar twee verhaallijnen door elkaar geweven worden.

Het eerste verhaal gaat over de Amerikaanse Flora, amateur biologe
wordt door een bende plantendieven naar Engeland gestuurd.
Ze moet op een landgoed, als nanny van de kinderen, op zoek naar
een bijzondere camelia variant, de Middlebury Pink.
De vrouw des huizes heeft een prachtige tuin aangelegd met
veel verschillende camelia varianten.
Deze Middlebury Pink is het laatste exemplaar van de soort, 
daarom wil de bende hem stelen.
Tijdens haar verblijf op het landgoed,aan het begin van
de Tweede Wereldoorlog, ontdekt ze ook, dat er in de omgeving
een aantal gruwelijke misdaden gepleegd zijn.

De tweede verhaallijn gaat over Addison. Ze is tuinarchitecte en neemt, met haar man Rex,
haar intrek op het hetzelfde landgoed, wat nu het eigendom is van zijn ouders.
De tuin is intussen erg verwaarloosd en Addison gaat op ontdekking uit.
Ze vinden een aantekeningenboekje van de vroegere tuinman
en stuiten op oude geheimen.
Maar ook Addison heeft dingen, die ze verborgen houdt...

De beide verhalen worden knap door elkaar gevlochten,
steeds krijg je een beetje meer te weten,
alles draait om de tuin en de camelia's spelen de hoofdrol.

Ik vond het een fijn boek - de combinatie van spanning en romantiek,
zorgde ervoor dat ik het zo snel mogelijk wilde uitlezen. 
Intussen vielen me ook de bloeiende camelia's in de tuinen
in mijn omgeving op. Ze bloeien vroeg in het voorjaar en de bloemen 
hebben vaak te lijden van koude nachten.
De bloeiende struiken zijn schitterend om te zien.


maandag 17 april 2017

Genieten van kleine dingen


Op visite genieten we van de kuikentjes, die schoonzusje thuis heeft. 
Ze is juf van de groepen 1,2 en 3. en had  een broedmachine 
met 10 bevruchtte eieren in haar lokaal. 
De kinderen konden zo, van heel dichtbij, zien hoe kuikentjes geboren worden. 
Op maandagmorgen kwam het eerste ei uit en uiteindelijk waren er 8 kuikentjes. 
Reuze spannend voor de peuters en een drukte van belang in de klas. 

Die kleine beestjes kunnen niet een weekeinde alleen achterblijven, 
dus... gingen ze mee naar huis. 
De visite was net zo geboeid als de kinderen:  
het voer moet bijgevuld, hoeveel water is er nog - 
waar ze dwars doorheen wandelen -
en dan ineens is het stil..

Alles ligt plat - in slaap gevallen - letterlijk en figuurlijk.... 
Een paar minuten later is alles weer in beweging, gaan ze door waar ze gebleven waren...
Het ras is Hollands Bauw, ze komen later weer bij de lokale boer terug.




De jongeren van World Servants gingen langs de deuren 
om geld op te halen door tulpen te verkopen
Zijn ze niet prachtig uitgekomen?

Genieten


van de vrolijke koffertjes


het oude vogelnestje met de mooie veertjes



een gevonden takje

het stralende zonnetje
de prachtige wolkenluchten

Ik wens jullie nog een prettige dag!

woensdag 5 april 2017

Even een stapje terug...


Vorige week dinsdagmiddag nam ik mijn jaarlijkse
foto van de bloeiende boom.
"Hij is vroeg, dit jaar,"zei het baasje van de hond.
"Meestal bloeit hij midden april, als ons oudste dochtertje
jarig is".

's Avonds kregen we een telefoontje van Zoon:
schoonmoeder is overleden.
Niet onverwacht, maar toch...
Ze was de week ervoor 62 jaar geworden.


In plaats van een werkdag in Sneek, zaten we maandagmorgen al vroeg
 in een klein kerkje
voor de uitvaart met aansluiten de begrafenis op het
kerkhof.
"Mooi plekje - naast het pad,
kan ze alles goed in de gaten houden"
zei Schoondochter met betraande ogen.

Dit was de derde bijeenkomst in 10 dagen,
een lieve quiltvriendin verloor plotseling haar man,
de moeder van collega overleed 
en nu dit overlijden van een creatieve vrouw.


een beetje veel om te verwerken.
Daarom doe ik even een stapje terug:
nadenken - 
beetje lezen -



en borduren -



er gaat niets boven borduren/breien/creatief zijn
om de wereld weer opgewekt tegemoet te treden.

Bovendien was dit werkstukje uit het zicht geraakt,
de sjaal-die-af-moest 
lag er boven op..